شبیه طبیعت!

این روزها شبیه طبیعت شده ام

مثل کوه پای تو ایستاده ام…
مثل رود دائما به سمتت روانه ام…
مثل باد در هوای کوی تو می گردم…
مثل دریا بی قرار ساحل نگاهت می شوم…
مثل جنگل پیچک احساسم به روی درخت عشقت جوانه میزند...

رشوه

خاطره ها را رشوه می دهم

به روز هایم تا از بی تو بودن

صدایشان در نیاید...!

دلم یک تو میخواهد

دلم یک در می خواهد که بازش کنم

و پشتش تو باشی ! 

my love

این جیگر منه!

حاضرم تمام دنیامو بدم تا یه لحظه ببینمش!

خداییش ناز نیست؟!

خدایا هیچ وقت نذار دلتنگش بشم...

آرزو؟!...هه...مسخرس!

سلام دوس جونیا!

امروز رفتم برای ثبت نام...رفتم و کلی از دوستامو دیدم!کلی مسخره بازی در آوردیم!با اینکه سریع ثبت نامم کردن اما تقریبا تا آخرش موندم،کلی تو مدرسه چرخیدیم به یاد پیچوندنای وسط ساعت!یه سری نیمکت گذاشته بودن که روش بشینیم کارای ثبت نامو انجام بدیم،روی نیمکتا یادگاری همشاگردی هام بود!کصافطا هرچی دم دستشون بوده نوشته بودن...واز اون بدتر اینکه ضایع بود از دوستای با فرهنگ منن!هرچی تو طول سال بشون میگم روی میز چیزی ننویسین مگه میره تو گوششون؟!

اینارو دارم میگم که یادم بره امروز چیکار با آینده ام کردم...دیروز با مشاور حرف زدم...گفت که برو به هنر برس که مطمئنا موفق میشی اما قبلش که درباره علاقه ام هنوز نحرفیده بوده بودم باش درباره ریاضی گفت که اگه برم به قطع یقیین موفق میشم...

.

.

.

تموم شد!رفتم ریاضی و همه آرزو هام به باد رفت!ما برنده نشدیم...بابا هم برنده نشد...شاید اصن برد و باختی در کار نبوده!

اصن همش تقصیر خودم بود...من یه مدت فراموش کردم که آرزوهای خوب برای من نیستن...یادم رفت کجام و حقم چیه...یه مدت  یادم رفت که اونا فقط و فقط یه آرزوئه...باید هم آرزو بمونه...فقط برای رویاهای شبونه به درد میخوره و هیچ وقت به واقعیت تبدیل نمیشه...هنوز هم باورم نشده که تموم برنامه هام برای آینده خودم تباه شده...

نمیدونم...انگار خدا هم باهام لج کرده...کم کم دارم از به دنیا اومدن پشیمون میشم...

خدایا...یادت باشه...کارایی رو که بام کردی همه رو یادت باشه...که حتی اجازه ندادی یه ذره برای خودم زندگی کنم...

لعنت به زندگیم...لعنت به خودم...لعنت به درس و مدرسه...لعنت به آرزو...

خدا جونم...یادت باشه...برای بار هزارم چشمامو بارونی کردی...