قروقاطی!...
سکوتم تحفه رنجی پنهانی ست...
قروقاطی!...
سکوتم تحفه رنجی پنهانی ست...خودم
مَن هَمینَم
نَه چشمآטּ آبــﮯ دارَم
نه کفشهآﮮ پآشنِه بُلنَد
هَمیشِه کَتآنـﮯ مـﮯ پوشَم
روی چَمَن هآ غَلت میزَنَم
عِشوه ریختَن رآ خوب یادَم نَداده اَند
وَقتـﮯ اَز کِنارَم رَد میشوﮮ
بوﮮ اُدکُلنَم مَستت نمیکُند
نگرآטּ پآک شدטּ رُژ لَب و ریملَم نیستَم
لآک نآخن هآیم اَز هزآر مترﮮ داد نمیزَند
گآهـﮯ اَز فَرط غُصّه بلنَد دآد میزَنم
خدآیَم رآ بآ تَمآم دُنیآ عَوض نمیکُنم
وبَعضـﮯ آدم هآﮮ اَطرافَم رآ هَم بآ تَمآم دُنیآ عَوض نمیکُنم
شَبهآ پآیه پَرسه زَدن دَر خیآبآטּ و مهمآنـﮯ نیستَم
بَلد نیستَم تآ صُبح پآﮮ گوشـﮯ پِچ پِچ کُنم
وَ بگویَم دوستَت دآرَم وقتـﮯ حتـﮯ
به تِعدآد حروف دوستَت دآرَم هَم ، دوستَت ندآرَم
وَلـﮯ اَگر بگویَم دوستَت دآرَم ،
دوست دآشتَنم حَد ومَرزﮮ ندآرَد
مَن خآلِصآنه هَمینَم!!
ادامه...
برگشتم!
سلااااااااااااام دوستان گوگولی من!
این چن وقته که نبودم خیلی شرمنده م کردین
از همتون ممنونم...داداش امیر،آبجی ساحل،مریم گلی،زهرا جون...خلاصه که خیلی عاشقتونم!
معذرت که نبودم...هرچند...می دونم کسی زیاد نیماد اینجا...ولی خب ...
دلم خیلیـــــــــــــــــــــــــی تنگیده بود واسه وبم...
مثه دفترچه خاطرات میمونه برام...دفتر دلنوشته هام...
یه دفتر دارما،ولی خب زیاد به این که نرن سرش اعتماد نیس...D:
حالا اینارو ول کنین...میخام از این به بعد بیشتر پستای خنده دار بذارم...اگه انتقادی دارین خوشحالم میکنین بگین بم...
خب زیاد حرفیدم...فلن!
شبیه طبیعت!
این روزها شبیه طبیعت شده ام
مثل کوه پای تو ایستاده ام…
مثل رود دائما به سمتت روانه ام…
مثل باد در هوای کوی تو می گردم…
مثل دریا بی قرار ساحل نگاهت می شوم…
مثل جنگل پیچک احساسم به روی درخت عشقت جوانه میزند...
my love
این جیگر منه!
حاضرم تمام دنیامو بدم تا یه لحظه ببینمش!
خداییش ناز نیست؟!
خدایا هیچ وقت نذار دلتنگش بشم...
آرزو؟!...هه...مسخرس!
سلام دوس جونیا!
امروز رفتم برای ثبت نام...رفتم و کلی از دوستامو دیدم!کلی مسخره بازی در آوردیم!با اینکه سریع ثبت نامم کردن اما تقریبا تا آخرش موندم،کلی تو مدرسه چرخیدیم به یاد پیچوندنای وسط ساعت!یه سری نیمکت گذاشته بودن که روش بشینیم کارای ثبت نامو انجام بدیم،روی نیمکتا یادگاری همشاگردی هام بود!کصافطا هرچی دم دستشون بوده نوشته بودن...واز اون بدتر اینکه ضایع بود از دوستای با فرهنگ منن!هرچی تو طول سال بشون میگم روی میز چیزی ننویسین مگه میره تو گوششون؟!
اینارو دارم میگم که یادم بره امروز چیکار با آینده ام کردم...دیروز با مشاور حرف زدم...گفت که برو به هنر برس که مطمئنا موفق میشی اما قبلش که درباره علاقه ام هنوز نحرفیده بوده بودم باش درباره ریاضی گفت که اگه برم به قطع یقیین موفق میشم...
.
.
.
تموم شد!رفتم ریاضی و همه آرزو هام به باد رفت!ما برنده نشدیم...بابا هم برنده نشد...شاید اصن برد و باختی در کار نبوده!
اصن همش تقصیر خودم بود...من یه مدت فراموش کردم که آرزوهای خوب برای من نیستن...یادم رفت کجام و حقم چیه...یه مدت یادم رفت که اونا فقط و فقط یه آرزوئه...باید هم آرزو بمونه...فقط برای رویاهای شبونه به درد میخوره و هیچ وقت به واقعیت تبدیل نمیشه...هنوز هم باورم نشده که تموم برنامه هام برای آینده خودم تباه شده...
نمیدونم...انگار خدا هم باهام لج کرده...کم کم دارم از به دنیا اومدن پشیمون میشم...
خدایا...یادت باشه...کارایی رو که بام کردی همه رو یادت باشه...که حتی اجازه ندادی یه ذره برای خودم زندگی کنم...
لعنت به زندگیم...لعنت به خودم...لعنت به درس و مدرسه...لعنت به آرزو...
خدا جونم...یادت باشه...برای بار هزارم چشمامو بارونی کردی...
صبر سنگ
روز اول پیش خود گفتم
دیگرش هرگز نخواهم دید
روز دوم باز میگفتم
لیک با اندوه و با تردید
ادامه مطلب ...
پایان یا آغاز؟!
وقتی تنهایم گذاشت و رفت بهش گفتم : خط زدن بر من پایان من نیست...آغاز بی لیاقتی توست...
و تو رفتی و هنوز...
تو به من خندیدی و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم
ادامه مطلب ...
خوشحالی برای من؟!...بعیده!
واااااااااااااااااای!
چقد خوشحالم!
از شنبه بهترین لحظه هارو تجربه کردم!
شنبه با مریم گلی و شقایق جونی و آبجی ناناسم-فائزه بانو-رفتیم بهشت...باور کنید وقتی آدم میره توش حس میکنه اونجا یه بهشته رو زمین!
رفتنم به بهشت فقط به خاطر "بهشت بودن" بهم خوش نگذشته بود...بعد از مدت ها مریم و شقایق رو میدیدم...دلم براشون خعلی تنگیده بود!مث الآن که دلم برای آبجی ساحلم تنگیده...ساحلی که یه دوستی 4 ساله داره باهام اما برام اندازه خواهرم ارزش داره...چقدر خواهری کرده برام این دختر!
داشتم تعریف میکردم!خلاصه تو بهشت کلی عکس گرفتیم و خوش گذروندیم!...و من برای اولین بار یه ذره قلیون کشیدم...فقط یه ذره...قد یه پک!که بفهمم چه جوریه که فهمیدم...آخه از قبلش خیلی بوی قلیون و سیگار رو دوس داشتم...فائزه هم گف سیگار اعتیاد میاره نکش اما با شقایق اصرار کردن که یه کوچولو قلیون بکشم که از تو خماریش در بیام که در اومدم...لذتی که توی بوکردن دودشه توی کشیدنش نیس...باور کن!
وقتی هم رسیدیم خونه فائزه بحث رشته رو پیش کشید و منم با شجاعت تمام از علاقه ام گفتم...البته اشک دم مشکم نذاشت کامل حرفم رو بزنم اما فائزه به جاش تمام حرفای مونده توی دل خودش و من رو یه جا گفت!بابام هم گفت من فقط خوش بختی شماهارو میخوام...گفت برو درباره رشته ات تحقیق کن،وقتی کامل درباره اش فهمیدی اون وقت برو جلو و مطمئن باش منم تا آخرش پشتتم!من رو توی یه دوگانگی گذاشت که نکنه همه ی این حرفا و آرزو ها ناشی از افکار بچه گونه ام باشه اماصحبت های توی مدرسه مصمم ترم کرد!صحبت هایی که توی همایش انتخاب رشته ی دیروز شد!آقاهه گف شرط اول توی انتخاب علاقه ایه که دارید و خب علاقه من هم به ریاضیه،هم به تجربی و هم به گرافیک ولی مطمئنا" گرایشم به گرافیک بیشتره!...بگذریم...شبش که با فائزه تنها شدیم بش گفتم کی برنده میشه و اون هم با اطمینان گفت ما!
.
.
.
اوووووو!چقد حرفیدم!هرچند...میدونم با این چرت و پرتایی که من میذارم خیلی پیش نمیاد که کسی بیاد اینجا ولی خب چیکار کنم؟!اینا رو ننویسم تو دلم میمونه...بعدشم اینا یه یادگاریه از روزای سخت و آسون زندگیم!
داشتم میگفتم!دیروز که دوشنبه بود رفتم مدرسه...بازم مدرسه و بازم اوبوهت سالن اجتماعاتش!آدم رو یاد کنکور میندازه!
همه دخترا کنار مادراشون بودن جز اکیپ ما!همشون بر خلاف صندلی نشسته بودن و تا چشمشون به من افتاد که سر به زیر و مؤدب وارد شدم جیغ کشیدن و دست زدن!از این همه سر خوشی خنده ام گرفته بود!حالا من کجا وایسادم؟!کنار ناظممون!
در طول همایش فقط من بین اون 14-15 تا دختر به حرف های آقاهه گوش میدادم!همشون سرخوشانه میخندیدن و حرف میزدن!بعدش رفیتیم کارنامه هارو بگیریم که اون موقع فقط منو potato (فاطمه زهرا جونم)سرخوشانه میخندیدیم!معدلم شد 19.82!شاگرد دوم شدم اما همونم خوبه!potato شاگرد اول شد که خیلی براش خوشحالم!البته اینکه بعضی دوستام از کارنامشون راضی نبودن و دم به گریه حالم رو گرفت...
یکی از دوستام که قرار بود بره از این مدرسه رفتنش کنسل شد ولی خب شاید من برم...تا خدا چه خواهد!
خبر آخر...
اونی که سه شنبه هفته پیش از دستش ناراحت بودم دوباره اومد...اینبار اومدنش عصبیم نکرد...خوشحالم هم نکرد...اصن با من کاری نکرد!واین بهترین اتفاق این هفته است که دیگه درگیرش نیستم!
ببخشید سرتون رو درد آوردم!
آغوش پدرانه
خدایا چرا؟!
چرا دقیقا وقتی همه چی در همه باید بیاد؟!
چرا میخای چشمای منو همیشه بارونی ببینی؟!
دیروز اومد یه سری حرف زد که بدجوری ریخت منو به هم...
تو مهمونی بودم که حرفاشو بم زد
خدایا به خودت دیگه خیلی وقت بود بهش حتی فکر نمی کردم...آخه واسه چی بعد از 5 ماه دوباره برگشتی؟!
وقتی حرفاشو شنیدم تظاهر کردم که خوشحالم...که انگار نه انگار که اتفاقی افتاده...اما خودت شاهد بودی که توی دلم غوغایی بود...
وقتی برگشتیم خونه هم که دیگه بدتر...تا یه قطره اشک میریزم همه میپرسن چته...چیزی شده...
اماوقتی بابام اومد اوضاع فرق کرد
بابام میفهمه من کی ناراحتم کی خوشحال...نمیدونم چطوری اما میفهمه
نشسته بود و تلویزیون میدید که دیگه طاقت نیاوردم...گفتم بابا میخام بغلت کنم
نگاهم کرد...فهمید تو دلم چه غوغاییه...من رو تو آغوش پدرانش گم کرد...از سنگینی بغضم چونه م میلرزید...چشمام دریای اشک بود اما یه قطره اش نچکید
آروم گف چیزی شده بابایی؟!
باصدایی که از ته چاه بلند میشد گفتم نمیدونم
گفت دلت گرفته بابا؟!...اینو گفت اما خوب فهمید اشک هام به خاطر گرفتگی دل نیست...فهمید به خاطر شکستگی دله...اینو گفت که از شر پرسش ها و نگاه های مامان خلاص شم...
سرم رو گذاشت روی پاهاش و اجازه داد تا گریه کنم...تا آروم شم...
اشک ریختم...فقط خودش فهمید و خودم...بی صدا گریه کردم...شلوارش پر شده بود از اشک های من
نمیدونست جریان چیه...نپرسید جریان چیه...نپرسید کی دل دخترم رو شکونده...اما اجازه داد آروم شم
دیشب رو خوب آرومم کرد اما امروز دوباره حالم بد شد...خونه نیست که دستام رو بگیره نذاره که بلرزن
همین الآن به خاطر شدت لرزش دستام چندبار اشتباه تایپ کردم و پاک کردم
کاش حداقل میذاشت بعد از انتخاب رشته می اومد...آخه چرا وسط این همه دغدغه و مشکل؟!کاش این منطق لعنتی م نبود تا خودم رو میکشتم...خدایا!دارم کم کم وسط امتاحان هات گم میشم...انقد دوروبرم مشکل دارم که دیگه به خودم و حالم فک نمیکنم...فقط دارم فک میکنم چه جوری از این مجلاب بیرون بیام...
کاش میتونستم بش بگم ازت بدم میاد که دوباره برگشتی...که ذهن مشوش م رو مشوش تر کردی...که به مشکلاتم اضافه کردی...که دوباره چشمامو بارونی کردی...که دوباره قلب سنگیتو به رخم کشیدی...که دوباره بی رحمی کردی...که دوباره که چه عرض کنم هزارباره دلم رو شکوندی...لعنت به تو که گندزدی به بهترین روز های نوجوونیم...
